Zboża, mąki i wyroby z nich

Produkcja zbóż należy do najważniejszych gałęzi rolnictwa w Polsce i ma strategiczne znaczenie dla gospodarki żywnościowej kraju. Zboża nie tylko stanowią bazę surowcową dla polskiego przemysłu zbożowo-młynarskiego, ale są także podstawowym surowcem wykorzystywanym do produkcji pasz oraz w dużym stopniu decydują o opłacalności produkcji zwierzęcej. Co więcej, wysoka jakość uprawianych w Polsce zbóż i jej przetworów oraz konkurencyjne ceny na rynku międzynarodowym stymulują niesłabnące zainteresowanie i popyt zagraniczny. Głównymi partnerami Polski w tej branży, pod kątem wartości wyeksportowanych towarów, są Niemcy, Holandia i Algeria. W 2021 roku eksport branży stanowił 1,1% polskiego eksportu towarów.

Powszechność uprawy zbóż w naszym kraju powoduje, że Polska zaliczana jest do grona największych producentów w Unii Europejskiej. Zajmujemy drugie miejsce (po Francji) wśród krajów członkowskich pod względem wielkości areału uprawy zbóż oraz trzecie (po Francji i Niemczech) – w uzyskiwanych zbiorach. Uprawę zbóż w Polsce w znacznym stopniu determinują: warunki przyrodnicze, postęp hodowlany, wielkość i struktura obszarowa gospodarstw oraz poziom rozwoju technologicznego. W związku z tym największa podaż zbóż do skupu ze zbiorów krajowych występuje w północnych i zachodnich rejonach kraju, na których obszarze zlokalizowane są gospodarstwa rolne o największej przeciętnej powierzchni.

Definicja branży

Do branży zaliczamy następujące kody CN: od 1001 do 1008, od 1101 do 1109, 1201, 1209, 1212, 1213, 1902, 1904, 2302.

Obejmują one więc znane nam powszechnie zboża, mąki z nich, kasze i granulki, a także ziarna zbóż obrobione w inny sposób jak makarony, płatki czy otręby. Znajdują się tu nasiona, owoce i zarodniki do siewu, słoma czy plewy zbóż. Branża obejmuje z jednej strony swojskiego buraka cukrowego, jak i bardziej egzotyczne wodorosty morskie i pozostałe algi. Nie zabrakło też słodu, skrobi, inuliny czy glutenu pszennego.