Wymagania i procedury przy wprowadzaniu produktów do Kanady, część 2/3

Kanada jest rynkiem o wysokich standardach bezpieczeństwa żywności, a proces wprowadzania produktów spożywczych wymaga dobrej znajomości przepisów oraz lokalnych procedur. System regulacyjny, obejmujący licencjonowanie, etykietowanie i kontrolę jakości, ma na celu ochronę konsumentów i utrzymanie zaufania do importowanych towarów.

Dla polskich eksporterów oznacza to konieczność skrupulatnego przygotowania dokumentacji oraz dostosowania produktów do kanadyjskich wymogów.

Trzy ścieżki wejścia na rynek spożywczy

Kanadyjski system regulacyjny rozróżnia trzy główne ścieżki wprowadzania produktów spożywczych i suplementacyjnych. Każda z nich wiąże się z innym poziomem wymagań formalnych, kosztów i dopuszczalnych oświadczeń zdrowotnych.

Natural Health Products (NHP) – produkty z tej kategorii wymagają autoryzacji przed wejściem na rynek i są oceniane przez Health Canada – Natural Health Product Directorate. Dają możliwość stosowania najsilniejszych roszczeń zdrowotnych, jednak proces ich zatwierdzania jest najbardziej kosztowny i czasochłonny.

Supplemented Foods – kategoria funkcjonująca od sierpnia 2023 roku. Charakteryzuje się bardzo ograniczoną listą dozwolonych składników. Wnioskodawcy mogą jednak ubiegać się o jej rozszerzenie. Przykładem jest ashwagandha, która nie jest jeszcze akceptowana, ale może zostać dopuszczona po dostarczeniu odpowiednich dowodów naukowych. Produkty tej kategorii pozwalają na nieco szersze oświadczenia zdrowotne niż tradycyjna żywność, lecz ich rejestracja jest ściśle regulowana.

Traditional Foods – produkty klasyfikowane jako żywność konwencjonalna. Obejmują najmniej restrykcyjne wymagania i niższe koszty licencjonowania. Dopuszczalne są jedynie tzw. structure and function claims, np. „wapń wspomaga zdrowie kości i zębów”.

Wymogi dotyczące etykietowania i składu

Kanada kładzie duży nacisk na przejrzystość informacji dla konsumenta. Etykiety produktów muszą być dwujęzyczne – w językach angielskim i francuskim. W prowincji Quebec wymogi językowe są szczególnie rygorystyczne.

Podstawowe elementy etykiety to:
. common name (nazwa zwyczajowa produktu),
. net quantity (ilość netto),
. lista składników i alergenów,
. tabela wartości odżywczych (Nutrition Facts Table).

Kanada posiada własną listę priorytetowych alergenów. Należy obowiązkowo oznaczać obecność glutenu oraz siarczynów (sulfites) w ilości powyżej 10 ppm.

Warto pamiętać, że obowiązują tzw. standards of identity – jeśli produkt ma być nazwany np. „chlebem”, musi spełniać określone standardy tożsamości.

W tabeli wartości odżywczych należy podać m.in. zawartość tłuszczów, węglowodanów, białka, cholesterolu, sodu, potasu, wapnia i żelaza. Kanadyjskie przepisy wprowadzają także tzw. wartości dzienne (% DV), gdzie 5% DV oznacza „mało”, a 15% DV – „dużo”.

Licencje i rejestracja działalności importowej

Aby wprowadzać produkty na rynek kanadyjski, konieczne jest posiadanie odpowiednich licencji.
Na poziomie federalnym wymagana jest Safe Food for Canadians Licence. Proces rejestracji odbywa się poprzez platformę MyCFIA, a sama licencja jest ważna przez 2 lata. Koszt wynosi ok. 250 CAD co dwa lata.

Do rejestracji w MyCFIA/SFCR potrzebny jest kanadyjski Business Number (CRA). Podmioty spoza Kanady mogą jednak działać jako non-resident importer, co pozwala na uzyskanie licencji bez konieczności posiadania przedstawicielstwa w Kanadzie.

Dodatkowo, w zależności od rodzaju działalności, mogą być wymagane licencje prowincjonalne i lokalne – szczególnie jeśli firma planuje repakowanie, magazynowanie lub dystrybucję w danej prowincji.
Czas oczekiwania na licencję wynosi zazwyczaj kilka tygodni.

System bezpieczeństwa żywności i plan zapobiegawczy (Preventive Control Plan)

Kanadyjski system bezpieczeństwa żywności opiera się na koncepcji HACCP i wymaga wdrożenia Preventive Control Plan (PCP). Dokument ten określa działania mające na celu minimalizowanie ryzyka zanieczyszczenia produktu oraz zapewnienie jego jakości.

W PCP powinny znaleźć się m.in.:
. analiza zagrożeń (hazard analysis),
. ustalenie krytycznych punktów kontroli (CCP),
. dobre praktyki wytwarzania (GMP),
. walidacja i weryfikacja działań,
. procedury śledzenia produktu (traceability) – zasada „one step back, one step forward”, czyli możliwość prześledzenia pochodzenia i dalszej dystrybucji każdej partii.

Plan bezpieczeństwa musi być dostępny dla organów kontrolnych na żądanie i aktualizowany w przypadku zmian w procesie produkcji.

W zależności od prowincji mogą również obowiązywać dodatkowe wymogi lokalne dotyczące magazynowania, przetwarzania i sprzedaży.

Certyfikaty, taryfy i dokumentacja celna

Głównym narzędziem dla eksporterów jest AIRS (Automated Import Reference System), udostępniony przez CFIA. Pozwala on sprawdzić wszystkie wymogi importowe dla danego produktu.

Po wpisaniu nazwy towaru lub kodu HS system generuje listę obowiązkowych dokumentów i zezwoleń.

W przesłanym materiale podano przykład produktu „ready-to-eat Polish organic prime rib”, dla którego AIRS wskazał konieczność:
. pozwolenia importowego (import permit) w systemie MyCFIA,
. świadectw sanitarnych i weterynaryjnych,
. certyfikatu organicznego,
. informacji o kanadyjskim zakładzie inspekcyjnym, przewoźniku i przetwórcy.

Takie zestawienie stanowi kompletną bazę wymogów, które muszą być spełnione, aby produkt przeszedł odprawę celną i kontrolę CFIA.

Kontrole graniczne i odpowiedzialność importera

Pierwsze przesyłki nowych eksporterów są najczęściej poddawane szczegółowej kontroli przez CFIA i CBSA. Inspektorzy mogą badać próbki, sprawdzać etykiety, analizować dokumentację oraz zgodność z deklarowanym składem.

Zgodnie z materiałem, po kilku pozytywnych odprawach częstotliwość kontroli zazwyczaj maleje, a importer zyskuje status wiarygodnego partnera. Wszystkie koszty związane z inspekcjami ponosi właściciel towaru lub jego przedstawiciel w Kanadzie.

Wymogi szczególne dla produktów wrażliwych

Niektóre grupy produktów wymagają dodatkowych pozwoleń lub certyfikatów. Przykłady:
. mięso i produkty mięsne – konieczne świadectwa weterynaryjne, inspekcja po przybyciu do Kanady oraz dopuszczenie zakładu przez CFIA,
. produkty mleczne i sery – objęte limitami ilościowymi (import quota), po których przekroczeniu naliczane są wysokie cła,
. produkty organiczne – muszą posiadać certyfikaty zgodne z kanadyjskimi standardami organicznymi,
. produkty zdrowotne i suplementy (NHP, supplemented foods) – wymagają osobnych zezwoleń i rejestracji przed wprowadzeniem na rynek.

Kanada, mimo surowych regulacji, pozostaje rynkiem transparentnym i przewidywalnym. Dzięki jasnym procedurom i systemowi cyfrowych narzędzi, takich jak AIRS czy MyCFIA, proces eksportu staje się coraz bardziej dostępny także dla mniejszych przedsiębiorstw.

Sukces na tym rynku wymaga jednak cierpliwości, skrupulatnego przygotowania dokumentacji oraz ścisłej współpracy z lokalnym partnerem lub przedstawicielem.

To właśnie połączenie jakości produktu, zgodności z przepisami i dbałości o detale otwiera drogę do stabilnej obecności na kanadyjskim rynku.

W części 3/3 przedstawimy praktyczne aspekty eksportu do Kanady – organizację transportu oraz wsparcie, jakie polscy przedsiębiorcy mogą uzyskać od instytucji takich jak PAIH i Konsulat Generalny RP w Toronto.

Część 1/3 tutaj

Źródło: Webinaria PAIH, Eksport żywności do Kanady – targi SIAL Canada 2025.

Redakcja Trade.gov.pl

JL