Polska branża odzieżowa na tle światowych rynków

Branża odzieżowa, jedna z głównych gałęzi przemysłu konsumenckiego, wciąż przechodzi dynamiczne zmiany zarówno w Polsce, jak i na świecie. Na podstawie danych serwisu Statista, Departament Analiz Ekonomicznych PKO Banku Polskiego opracował raport „Rynki międzynarodowe: odzież. Sytuacja bieżąca i prognozy do 2029 roku”, prezentujący aktualny obraz globalnego i krajowego rynku odzieżowego.

Według szacunków Statista światowa sprzedaż odzieży w 2024 roku osiągnęła prawie 1,64 bln EUR, co oznacza wzrost o 2 proc. w stosunku do roku poprzedniego i aż o 34,9 proc. więcej niż w 2020 roku. Chociaż tempo wzrostu spowalnia w porównaniu z okresem boomu po pandemii COVID-19, prognozy na lata 2025–2029 wskazują na dalszy, stabilny rozwój sektora, przy średnim rocznym tempie wzrostu globalnej sprzedaży wynoszącym 2,5 proc.

Światowe rynki – liderzy eksportu i perspektywy

Największy udział w światowej sprzedaży odzieży w 2024 roku miała Azja – 649 mld EUR, co oznacza średnioroczny wzrost o 8,6 proc. w latach 2022–2024. W perspektywie 2025–2029 rynki azjatyckie odnotują wolniejszy progres, prognozowany na 3,1 proc. rocznie, zachowując jednak dominującą pozycję z 40,6-proc. udziałem w globalnej sprzedaży.

Najwyższe tempo wzrostu sprzedaży odzieży w latach 2025–2029 przewiduje się w Afryce – średnio 4,5 proc. rocznie. Najwolniejszy wzrost prognozowany jest w Ameryce Północnej (1,8 proc. rocznie) i Europie (2 proc.).

Największym segmentem branży pozostaje odzież damska, która w 2025 roku będzie odpowiadać za 52,4 proc. globalnej sprzedaży. Odzież męska i dziecięca rozwijają się wolniej – ze średnim rocznym tempem wzrostu wynoszącym odpowiednio 2,6 oraz 2,2 proc.

W 2024 roku największym eksporterem odzieży pozostały Chiny, osiągając 28,7 proc. udziału w światowym eksporcie.

Najwięksi importerzy odzieży na świecie i pozycja Polski

W 2024 roku największym importerem odzieży na świecie były Stany Zjednoczone – 18,1 proc. globalnego importu, co odpowiadało wartości 77,4 mld EUR. Import odzieży do USA napędza popyt konsumencki na odzież masową i luksusową.

Kolejne miejsca zajmowały Niemcy, Wielka Brytania, Francja i Japonia. Czołowa dziesiątka krajów odpowiadała łącznie za 60,1 proc. globalnego importu odzieży.

Polska uplasowała się w 2024 roku na 9. miejscu tego rankingu, z udziałem 3,5 proc. Warto podkreślić, że polski import rośnie nieco szybciej niż eksport – w latach 2019–2024 udział Polski w globalnym imporcie zwiększał się średnio o 1,6 proc. rocznie. W 2024 roku głównymi dostawcami odzieży na polski rynek były Chiny (23,6 proc.), Bangladesz (22,9 proc.) oraz Turcja (11 proc.), przy czym z Chin i Bangladeszu zanotowano ponad 20-proc. wzrost importu r/r.

Polska branża odzieżowa – charakterystyka i wyzwania

W 2024 roku w Polsce działało 288 przedsiębiorstw zatrudniających powyżej 9 osób. Największe firmy koncentrują się głównie na projektowaniu i dystrybucji odzieży, której produkcja odbywa się w Bangladeszu, Chinach, Indiach i Wietnamie. Sektor wyróżnia się jednocześnie dużą liczbą małych producentów specjalizujących się w krótkich seriach, odzieży roboczej i ochronnej oraz segmencie premium.

W 2024 roku przychody polskich producentów odzieży spadły o 2 proc. r/r, osiągając wartość 1,37 mld EUR (5,9 mld PLN), a wynik finansowy netto zmniejszył się aż o 29 proc., do 84 mln EUR (362 mln PLN). Największy udział w przychodach ogółem miały firmy produkujące odzież roboczą (43 proc.) oraz odzież wierzchnią (27 proc.). Rentowność sprzedaży netto wyniosła 6,3 proc., a wynagrodzenia stanowiły ponad 25 proc. kosztów – mimo relatywnie niskich płac w branży.

Rynek eksportowy Polski i kierunki rozwoju

W 2024 roku Polska wyeksportowała odzież o wartości 12,7 mld EUR, a import wyniósł 14,9 mld EUR. Dominującym kierunkiem eksportu były Niemcy (42,1 proc.), a następnie Niderlandy, Francja i Rumunia. Największą kategorią eksportową była odzież damska i dziewczęca (CN 6204 – 22 proc. udziału), w tym T-shirty z bawełny (CN 610910 – 6,7 proc.). Polska często pełni rolę pośrednika w reeksportach ubrań produkowanych w Azji.

Mocne i słabe strony polskiej branży odzieżowej

Polska branża odzieżowa łączy duży potencjał z wyraźnymi ograniczeniami. Jej mocnymi stronami są:

• bliskość rynków UE, umożliwiająca skrócenie czasu dostaw i lepszą kontrolę jakości,
• elastyczni, niszowi producenci specjalizujący się w bieliźnie, odzieży roboczej, ochronnej i segmencie premium,
• wysoko wykwalifikowana kadra zdolna do tworzenia odzieży o wysokim standardzie wykonania.

Jednocześnie sektor zmaga się z niską konkurencyjnością cenową wynikającą z wysokich kosztów pracy i energii, a także z dużym uzależnieniem od importowanych tkanin. Rozwój hamują również ograniczone inwestycje w automatyzację, brak napływu młodych specjalistów oraz niska rozpoznawalność polskich marek w UE. Dodatkowym wyzwaniem jest rosnąca presja taniej odzieży z Azji oraz ekspansja platform e-commerce, zmuszająca producentów do nieustannego poszukiwania nowych przewag konkurencyjnych.

E-commerce jako motor wzrostu branży

Cyfryzacja handlu detalicznego stała się jednym z najważniejszych czynników przekształcających globalny rynek odzieżowy. Sprzedaż online zyskała na znaczeniu szczególnie po pandemii COVID-19, gdy konsumenci masowo przenieśli zakupy do internetu.

W 2024 roku udział kanałów e-commerce w sprzedaży odzieży w Europie wyniósł 23,2 proc., a według prognoz do 2029 roku wzrośnie do 33,7 proc. Oznacza to, że w połowie obecnej dekady co trzecia transakcja zakupu odzieży na kontynencie będzie realizowana online.

W Polsce obserwuje się podobny trend – rośnie liczba producentów i marek rozwijających własne sklepy internetowe oraz wykorzystujących platformy sprzedażowe, takie jak Zalando, Allegro czy Amazon. Sprzedaż online staje się coraz ważniejszym kanałem eksportowym, umożliwiającym dotarcie bezpośrednio do klientów zagranicznych, przy ominięciu tradycyjnych pośredników i barier wejścia na rynki międzynarodowe.

E-commerce stanowi szczególnie istotną szansę dla małych i średnich producentów, pozwalając budować rozpoznawalność marek niszowych i premium – oferujących produkty wysokiej jakości, personalizowane lub wytwarzane w sposób zrównoważony. Umożliwia im również skalowanie działalności eksportowej przy relatywnie niskich kosztach marketingu i logistyki.

Rozwój sprzedaży internetowej idzie w parze z rosnącym zainteresowaniem modą zrównoważoną i cyrkularną. Klienci coraz częściej wybierają produkty etyczne, lokalne i przyjazne środowisku, co stwarza przestrzeń dla polskich producentów do konkurowania jakością i transparentnym łańcuchem dostaw – a nie jedynie ceną.

Źródło: PKO BP, Departament Analiz Ekonomicznych, „Rynki międzynarodowe: odzież. Sytuacja bieżąca i prognozy do 2029”, sierpień 2025

Redakcja Trade.gov.pl

JL